Początkowo Lubin należał do Piastów z linii żagańsko-ścinawskiej, a następnie do Piastów legnicko-brzeskich. Król czeski, Jan Luksemburczyk, sprzedał w 1339 r. Lubin swemu szwagrowi, księciu Bolesławowi III Legnickiemu za 4425 grzywien praskich. W akcie sprzedaży, oprócz szeregu innych praw i przywilejów, zagwarantował także prawo wybijania monet.
Źródła i opracowania dotyczące mennictwa lubińskiego są niezwykle ubogie. Z dawnych źródeł należy wymienić:
– przywilej menniczy wydany 29 lipca 1423 r. przez książąt lubińskich : Ruperta II i Ludwika III, z przywieszoną pieczęcią obu książąt, który znajdował się we Wrocławskim Archiwum Miejskim;
– Anneales Glogovienses (Roczniki Głogowskie), które pod datą 1475 donoszą o wybijaniu monet przez Lubin.
Z opracowań można właściwie wymienić tylko Codex Diplomqticus Silesiae F.Friedensburga. M.Gumowski kończąc monety śląskie na XIV wieku, o monecie lubińskiej nie wspomina w ogóle. H.von Saurma-Jeltsch ujmuje monety lubińskie tylko katalogowo. Należy wspomnieć jeszcze opracowanie G.Dewerdecka Silesia Numismatica, gdzie monety lubińskie także są wspominane.
Dodaj komentarz